Mijnheer Van Istendael, uw vergelijking hinkt. U spraak geen Ukrains, de Ukrainse postambtenaar begreep enkel Ukrains, maar u wordt geholpen. In de Brusselse rand spreekt de expat Engels, de ambtenaar begrijpt Engels, maar mag het niet begrijpen. Dus de expat wordt niet geholpen.

Dat is het verschil. Als men u enkel bedient als u een tolk meebrengt zijn alle andere vormen van communicatie uitgesloten. Ik heb eens in Griekenland een tekening gemaakt: twee mannekes, twee fietsen, de naam van de stad, een bus, een pijl en de naam van een andere stad. We hebben ons bustickets gekregen voor twee personen en twee fietsen. In de rand is zoiets verboden, gelukkig gaat het soms wel, ook tegen het verbod in.

mijn reactie op een opiniestuk van Geert van Istendael in De Morgen: De schrijver en de Beerselse beambte, 11.2.2011

“Een voertuig met een laag hangende bumper treft de voetganger onder zijn zwaartepunt. De onderbenen hebben eerst contact met de bumper, vervolgens raken de bovenbenen of het bekken de voorkant van de motorkap en tenslotte smakken de borst en het hoofd van de voetganger op de motorkap. Ondertussen is het voertuig aan het remmen waardoor de voetganger verder naar voor, richting voorruit schuift. Een voertuig met een lage bumper en een motorkap met een grote veerkracht – waardoor de impact voor hoofd en benen zachter wordt – is veiliger. Een voertuig met een hoge bumper of met “bull bars” (u kent ze wel) zal de voetganger boven zijn zwaartepunt raken. Daardoor wordt hij naar voren gekatapulteerd, zonder contact met de motorkap, om dan vervolgens overreden te worden door het remmende voertuig. Hoge bumpers katapulteren de slachtoffers, lage bumpers laten de voetgangers over het voorstuk van de wagen rollen.

aus: Hendrik Cammu: Verzuchting van een weggebruiker. De Morgen, 11.2.2011

Abb.: Le Chat.

02/11