“Wir hatten einen Hund, der brachte in einem so gut gedämmten Haus eine Heizleistung von 50 Watt. Und wir konnten ihn auf 100 Watt hochregeln, indem wir einen Ball warfen.”

aus: Amory Lovins: Wir sind weiter, als ich erwartete, im Interview mit Leon Holly, taz online, 22.10.23, im Internet.

10/23

Alternatief scenario voor Gaza …

Natuurlijk hebben de Palestijnen volgens internationaal recht het recht, oorlog te voeren tegen een staat die hen in openluchtgevangenissen vasthoudt, uit hun dorpen verdrijft, en dag voor dag meer land van hen afpakt.

Maar de Hamas toonde weer eens dat ze alleen een onmenselijk en bloeddorstig stelletje idioten zijn. Daar hebben ze de middelen, gaten in de grens te breken, en wat doen ze? Ze voeren “oorlog” door oorlogsmisdaad aan oorlogsmisdaad te rijen.

Stel, dat ze een uittocht hadden georganiseerd door die gaten, met man en muis, kinderen en oudjes, een lange rij mensen die vrolijk vieren dat ze eindelijk hun gevangenis zijn ontkomen, die gaan picknicken op Israëlische dorpspleinen, die Israëlische steden in wandelen… En beschoten hadden ze alleen mensen met wapens. Israël zou enorme problemen gehad hebben.

Israël heeft al tientallen jaren ongelofelijk veel geluk dat hun tegenstanders bloeddorstige idioten zijn die hun vrouwen dwingen baarmachines te spelen en hun kinderen stelselmatig de dood injagen. Nu hebben ze terug nog water nog elektriciteit en staan ze nu bekend als mensen, die festivalgangers als schietschijf gebruiken omdat ze te laf zijn de confrontatie met soldaten aan te gaan.

Malte, 10.10.23

Abb.: Khaled Jarrar: Statte of Palestine, 2011, im Internet.

“Fleas dream of buying themselves a dog, and nobodies dream of escaping poverty: that, one magical day, good luck will suddenly rain down on them – will rain down in buckets. But good luck doesn’t rain down, yesterday, today, tomorrow or ever. Good luck doesn’t even fall in a fine drizzle, no matter how hard the nobodies summon it, even if their left hand is tickling, or if they begin the new day on their right foot, or start the new year with a change of brooms. The nobodies: nobody’s children, owners of nothing. The nobodies: the no-ones, the nobodied, running like rabbits, dying through life, screwed every which way. Who are not, but could be. Who don’t speak languages, but dialects. Who don’t have religions, but superstitions. Who don’t create art, but handicrafts. Who don’t have culture, but folklore. Who are not human beings, but human resources. Who do not have faces, but arms. Who do not have names, but numbers. Who do not appear in the history of the world, but in the crime reports of the local paper. The nobodies, who are not worth the bullet that kills them.”

aus: Eduardo Galeano, Nobodies/1, The Book of Embraces, 1989, im Internet

Abb.: Chiharu Shiota: A long day, 2014, Kunsthaus Interlaken, im Internet.

09/23