Gentrificatie gebeurt meestal in twee golven: de eerste golf zijn de mensen die ontdekken, opknappen, hip maken en de tweede golf zijn de mensen die binnen een hip geworden wijk opkopen.

De ideale stad zou een stad zijn, waar die twee groepen om de 15 tot 20 jaar verder trekken en nieuwe wijken opknappen, zodat aan het einde alle wijken van een stad binnen de 100 jaar of zo eens hip en gerenoveerd gewest zouden zijn. Jammer genoeg zijn er wijken, waar de gentrificatie nooit langskomt.

Brussel kan de binnenstroom eigenlijk aan, er staan enkel te veel appartementen en huizen leeg.

mijn bijdrage tot een discussie op brusselblogt, 25.8.2009

@Thijs, “Het aantal sociale huurappartementen is gigantisch”. Sorry, maar enkel in twee belgische steden hebben sociale woningen een aandeel van 20 tot 30 percent van de woningsmarkt, wat in Nederlandse, Franse en Duitse steden normaal is – Luik en Charleroi. De 8% sociale woningen in Brussel zijn verre van “gigantisch”, en als je erbij neemt, dat zeker de helft ervan in Nederland of Duitsland als onbewoonbaar zou verklaard worden, ronduit belachelijk.

Ik zie eigenlijk enkel twee oplossingen: Het systeem van publieke sociale agentschappen sterk uitbreiden, die privé-eigenaars van wenige leegstaande appartementen bevrijden van het risico huurders te krijgen die hun huur niet kunnen betalen enzv.; én publieke infrastructuur voor kinderen en families uitbouwen die familieleven ook zonder eigen tuin aangenaam maken.

twede bijdrage tot de discussie, 1.9.2009