“… Onze meest elementaire ervaring van subjectiviteit is die van de ‘rijkdom van mijn zielenleven’; dit ben ik ‘echt’, in tegenstelling tot de symbolische bepalingen en verantwoordelijkheden die ik in het openbare leven … op mij neem …

De ervaring die wij van ons leven van binnenuit hebben, het verhaal dat wij ons over onszelf vertellen om rekenschap te geven van wat we doen, is dus een leugen – de waarheid ligt eerder buiten, in wat we doen. …

Elfriede Jelinek …: ‘… Psychologisch realisme is afstotend, omdat het ons toestaat uit de niet te verteren werkelijkheid door te schuilen in de ‘luxe’ van de persoonlijkheid, ons in de diepte van het individuele karakter te verliezen …’

… Als je echt een mens zoals ik bent, waarom doe je dan wat je nu doet?”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.70-72

Abb.: Jana Euler: Analysemonster, 2014, Stedelijk Museum Amsterdam, im Internet.

11/12