“Het is best mogelijk dat bezoekers van een andere planeet na hun landing op Terra tot de conclusie zouden komen dat de religie van de huidige mensheid bestaat uit een rampencultus waaraan de leden van de soort zich eenmaal of meermalen per dag thuis voor hun flikkerend rechthoekig huisaltaar overgeven. De mensheid verenigt zich – zo zullen de buitenaardse wezens wel denken – in een gemeenschappelijke, bezorgde extase bij het zien van de openbaringen van het erge, gewelddadige en mislukte dat de boodschappen van een allen gemeenschappelijk absolute doorgeeft.”

aus: Peter Sloterdijk: Technologie & wereldmanagement – Over de rol van de informatiemedia in de synchrone wereldmaatschappij. (geschreven 1993), hier in: Ders.: Mediatijd. Amsterdam: Boom 2012, S.45-49.

05/22

“Wie naar de bioscoop gaat riskeert altijd een antropologische lezing, en wie van actiefilms houdt staat eo ipso dicht bij de paleoantropologie, omdat action … de lang gezochte sleutel levert tot het overgangsgebied tussen aap en mens. …

De moderne action-film is een soort experimentele geschiedschrijving van prehistorie en vroegste geschiedenis …: de losmaking der menselijke horden van de Oude Natuur. …

De beide universalia van de actiefilm – rennen en schieten – zijn in de regel verbonden door sequenties die cineasten ‘achtervolgingen’ noemen. Om nauwelijks iets anders gaat het ook bij de grote oergebeurtenis waaruit de homo sapiens voortkomt – het loopdier dat voor tweevijfde van zijn lengte uit benen bestaat en dat mens wordt omdat het achtervolging doorstaat. Daartoe was het nodig dat de vroege mens zich van vluchtdier tot tegenaanvaller transformeerde – vooral door het werpen met stenen en het slingeren van takken.

De handelingseenheid van rennen op de vlucht, zich omdraaien en werpen naar de aanvaller is het oudste actiepatroon van de mensheid – het is precies het patroon dat de menswording versnelt en het ontstaan van een specifiek menselijk groepsklimaat mogelijk maakt. Door de unieke verbinding van rennen en werpen vormt zich om de bezitters van zulke bijzondere vaardigheden een onzichtbare ring, een afstand van alle overige natuur, die van nu af menselijke wezens niet meer kan dwingen zich via louter lichamelijke aanpassing op hun omgeving in te stellen. …

Inderdaad is de mens, voor zover hij zich in de tegenaanval zelf heeft geschapen, een artilleristisch dier – werper, schutter, afstandschepper met de middelen van het projectief en de geworpen grensstenen. Als we bedenken dat de eerste ‘grenzen‘ niet getrokken of geplaatst maar geworpen werden (om daarna als niemandsland tussen de werpers leeg te blijven), dat wordt de archaïsche, suggestieve kracht van schietwapens in het algemeen en van vuurgevechten in de actiefilm in het bijzonder heel plausibel. …

Homo sapiens zou men met meer recht homo jactans, de werpende mens, kunnen heten. …”

aus: Peter Sloterdijk: Afgezanten van geweld – Over de metafysica van de actiefilm. Rede, Karlsruhe1993, hier in: Ders.: Mediatijd. Amsterdam: Boom 2012, S.45-49.

05/22

Northern Ireland and Scotland should join the Irish Republic together. That would solve all the problems at once: Protestants and Catholics would be at roughly the same numbers in the New Ireland – none of them could subdue the other. Nobody would have to start an application procedure to the European Union, as Ireland could claim similarity of its extension to Germany‘s. No additional seat needed in the Council of the European Union, only some additional MEPs. And no border in the Irish Sea! Even the Tories could be happy: Without Irish nor Scots, they keep their majority in Westminster :-)

Malte

05/22

“Wenn also … Kriegsgründe beliebig erfunden werden können, und jüdische Präsidenten als Nazis und demokratische Länder als faschistisch bezeichnet werden, wenn also die Bedrohung völlig unabhängig vom eigenen Verhalten und objektiven Realitäten existiert und weiter existieren wird, erübrigt sich die Frage, was man tun kann, um den Konflikt, der ja keiner ist, sondern eine einseitige Aggression, zu entschärfen, bzw. nicht eskalieren zu lassen. Denn die Antwort lautet: nichts.  …

Die Drohung mit Atomwaffen ist so entsetzlich, dass sie gleichzeitig irrelevant wird. … Wenn Russlands Drohung, Atomwaffen einzusetzen, einmal Wirkung zeigt, wird sie immer wieder ausgesprochen werden …

Es ist meiner Meinung nach keine Alternative, zurückzuweichen, denn das Endziel ist erklärtermaßen die Vernichtung der freien Welt. …

[Es geht hier] darum anzuerkennen, dass man einer Bedrohung gegenübersteht, die durch Verhandlungen, Appeasement oder Zugeständnisse nicht abgewendet werden kann, und aus dieser Erkenntnis heraus Verantwortung zu übernehmen. Nicht mehr und nicht weniger, egal wie beängstigend das ist, denn die Alternative ist Unterwerfung, und ob das dann das Überleben sichert, ist keinesfalls erwiesen.”

aus: Wolfgang Müller: Offener Brief in ‘Emma’: Das ist Täter-Opfer-Umkehr in Reinkultur, Spiegel Online, 1.5.22, im Internet.

05/22

“Gelijke delen zelfdestructie en zelfspot.”

aus: Lia van Bekhoven: In Groot-Brittannië is alles ingestort. Interview durch Tom Pardoen, De Morgen, 30.4.22.

04/22

“woke … is een kanskaart, die sommige mensen, vooral mannen, te pas en te onpas willen trekken om vrouwenhaat en vreemdelingenhaat en haat tout court te kunnen blijven verspreiden, zonder dat ze daarop aangesproken hoeven te worden. Je zag het ook toen Vooruit-voorzitter Conner Rousseau afgelopen week kritiek kreeg over zijn stelling dat hij zich ‘niet in België’ voelt wanneer hij in Molenbeek rijdt. ‘We zijn niet woke’, wimpelde zijn woordvoerder alle kritiek af. Net zoals zeggen dat je vrouwen niet moet verkrachten is dus ook zeggen dat ook de inwoners van Molenbeek erbij horen blijkbaar woke.”

aus:  Bert Eeckhout: De kanskaart van Derksem. De Morgen, 30.4.22.

04/22

“Depuis les récentes menaces de Poutine, on se repose la question des effets réels des armes nucléaires tactiques, de champ de bataille. Lesquelles, étant ‘tactiques’, n’auraient que des effets limités. …

La bombe de Hiroshima avait une puissance estimée à environ 13 kt ; celle de Nagasaki, environ 22 kt. Les armes nucléaires tactiques … “moyenne[s]”, [sont] d’une puissance d’environ 20 kt. …

Une impulsion électromagnétique très intense … peut mettre à mal tous les équipements électriques et électroniques dans un rayon considérable.

… Au même titre que les effets du flash thermique et de l’onde de choc conduisent à la mort instantanée dans les mêmes zones …

… Pour notre bombe tactique, les malheureux situés à 2,5 km de l’explosion auraient des brûlures au troisième degré. …

Pour la bombe tactique, les vitres sont cassées dans un rayon d’environ 5 km, provoquant de nombreuses blessures. Les tympans sont percés dans un rayon de 2 km, y rendant toutes les personnes sourdes à vie. Les maisons sont détruites jusqu’à 2 km. …

Si l’explosion a lieu au sol, … une explosion de 20 kt libère autant d’énergie qu’un séisme de magnitude 6 sur l’échelle de Richter. Lequel provoque des dégâts importants dans un rayon de plusieurs dizaines de km. …

Pour notre bombe tactique, la probabilité de décès par les retombées radioactives est de 50 % à une distance d’environ 2 km de l’explosion. En cas de vent, la distance à l’explosion est beaucoup plus importante dans la direction du vent. Bien entendu, la dangerosité réelle s’étend sur une zone bien plus importante, pendant des années. … Les effets de la radioactivité due à l’emploi d’une seule arme nucléaire tactique en Ukraine pourraient s’étendre jusqu’à chez nous. …”

aus: Michel Wautelet: Quel gouvernement serait assez fou pour utiliser l’arme nucléaire?, La Libre Belgique en ligne, 28.4.22, im Internet.

04/22

“Athen, das hatte schon der große Perikles gesagt, war der einzige Staat, in dem man den, der sich fernhielt, nicht für einen ruheliebenden Bürger nahm, sondern für ein unnützes Mitglied der menschlichen Gesellschaft.”

aus: Ludwig Marcuse: Plato und Dionys. Geschichte einer Demokratie und einer Diktatur. Berlin: Blanvalet 1968 (1950), S.81.

04/22

“Die Frage nach der Schuld bestätigt oft schon die halbe Unschuld – dem, der fragt.”

aus: Ludwig Marcuse: Plato und Dionys. Geschichte einer Demokratie und einer Diktatur. Berlin: Blanvalet 1968 (1950), S.36.

04/22

“Wer sich einmal ausrechnet, wieviele Experimente seit Prometheus nötig waren, um das Streichholz zustande zu bringen, wird aus dem Mißerfolg des platonischen Experiments zur Schaffung einer Gesellschaft ohne Krieg und Ungerechtigkeiten nicht gleich die pessimistischsten Konsequenzen ziehn …”

aus: Ludwig Marcuse: Plato und Dionys. Geschichte einer Demokratie und einer Diktatur. Berlin: Blanvalet 1968 (1950), S.309.

04/22