“Gefühle begleiten das metaphysische und metapsychische Faktum der Liebe; aber sie machen es nicht aus; und die Gefühle, die sie begleiten, können sehr verschiedener Art sein. … Gefühle werden ‘gehabt’; die Liebe geschieht. Gefühle wohnen im Menschen; aber der Mensch wohnt in seiner Liebe. Das ist keine Metapher, sondern die Wirklichkeit: die Liebe haftet dem Ich nicht an, so daß sie das Du nur zum ‘Inhalt’, zum Gegenstand hätte; sie ist zwischen Ich und Du. … Liebe ist ein welthaftes Wirken. … Liebe ist Verantwortung eines Ich für ein Du: hierin besteht, die in keinerlei Gefühl bestehen kann, die Gleichheit aller Liebenden, vom kleinsten bis zum größten und von dem selig Geborgenen, dem sein Leben in dem eines geliebten Menschen beschlossen ist, zu dem lebenslang ans Kreuz der Welt geschlagenen, der das Ungeheure vermag und wagt: die Menschen zu lieben.”

aus: Martin Buber: Ich und Du. Heidelberg: Schneider 1958, S.18

Abb.: Marc Chagall: Lovers near Bridge, 1948, im Internet.

12/12

“… die eigentliche Grenze … führt weder zwischen Erfahrung und Nichterfahrung, noch zwischen Gegebenem und Ungegebenem, noch zwischen Seinswelt und Wertwelt hin, sondern … zwischen Gegenwart und Gegenstand.

Gegenwart … gibt es nur insofern, als es Gegenwärtigkeit, Begegnung, Beziehung gibt. Nur dadurch, daß das Du gegenwärtig wird, entsteht Gegenwart.

… insofern der Mensch sich sich an den Dingen genügen läßt, die er erfährt und gebraucht, lebt er in der Vergangenheit, und sein Augenblick ist ohne Präsenz. Er hat nichts als Gegenstände; Gegenstände aber bestehen im Gewesensein.

Gegenwart ist nicht das Flüchtige und Vorübergleitende, sondern das Gegenwartende und Gegenwährende. Gegenstand ist nicht die Dauer, sondern der Stillstand, das Innehalten, das Abbrechen, das Sichversteifen, die Abgehobenheit, die Beziehungslosigkeit, die Präsenzlosigkeit. Wesenheiten werden in der Gegenwart gelebt, Gegenständlichkeiten in der Vergangenheit.”

aus: Martin Buber: Ich und Du. Heidelberg:  Schneider 1958, S.16

12/12

Gentrificatie of niet is een foute discussie. Natuurlijk moet er veel meer goedkoop woonruimte komen, maar het hoeft daarvoor toch niet, verpauperde wijken verder te laten verpauperen? De stad is altijd in beweging. Wijken klimmen of dalen sociaal. Niets is normaler dan dat. Welke tussenstand in die beweging wordt als “normaal” beschouwd, de bewoners uit welk jaar als “oorspronkelijke” bewoners? 1970? 1930? 1870? 1560?

Als men de ideologie van de “oorspronkelijke” bewoner doortrekt, mogen in de Begijnhofwijk enkel nog begijntjes komen wonen. Tussen Vlaamse Steenweg en KVS enkel nog kooplieden en havenarbeiders, in Oud-Molenbeek enkel nog metaal-arbeiders en rond het Egmontpark enkel nog mensen uit de hoge adel en hun bedienden.

Een commentaar van mij op www.brusselnieuws, 5.12.12

12/12

“… als de voortdurende zelfhekeling van het Westen als een wanhopige poging dient om onze superioriteit opnieuw te bevestigen, ligt de werkelijke reden dat sommigen in de derde wereld het westen haten en afwijzen niet in het koloniale verleden en zijn aanhoudende gevolgen, maar in de zelfkritische geest die het Westen in de afkeuring van dit verleden heeft tentoongespreid, met zijn implicite oproep aan anderen om diezelfde zelfkritische benadering toe te passen …”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.174

11/12

“De voormalige slaven van Haïti namen de Franse slogans letterlijker dan de Fransen zelf deden … toen Franse soldaten (door Napoleon gezonden om de opstand te smoren en de slavernij te herstellen) het zwarte leger van (zichzelf) bevrijde slaven naderden … ontdekten ze dat de Haïtianen de Marseillaise zongen …”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.170.

Abb.: Atis Rezistanz Kollektiv, Documenta15-Installation, 2022.

11/12

“Populisme wordt uitendelijk altijd gedragen door de gefrustreerde ergernis van gewone mensen, die uithaal ‘Ik weet niet wat er allemaal gebeurt, ik ben het gewoon zat! Zo kan het niet doorgaan! Het moet stoppen!’ Zulke ongeduldige uitbarstingen verraden een weigering om de complexiteit van de situatie te begrijpen of je ermee in te laten, en doen de overtuiging postvatten dat iemand verantwoordelijk moet zijn voor deze chaos – daarom is er een of andere macht nodig die zich achter de schermen schuilhoudt.”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.98/99

11/12

“… hoe de gevestigde orde erin slaagde alle bedreigende gevolgen van 1968 onschadelijk te maken door de zogeheten ‘geest van ’68’ in te lijven en hem daarmee tegen de werkelijke kern van de revolte te keren. … Terwijl mei ’68 een totale (en totaal gepolitiseerde) activiteit nastreefde, heeft de ‘geest van ’68’ die omgezet in een gedepolitiseerde activiteit (nieuwe leefstijlen enzovoort), de vorm van sociale passiviteit. … De westerse boeddhist [bijvoorbeeld] die zich er niet van bewust is dat de ‘waarheid‘ van zijn bestaan juist in de sociale relaties ligt die hij als een louter spel neigt af te wijzen. …”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.96/97, 105

11/12

“… Onze meest elementaire ervaring van subjectiviteit is die van de ‘rijkdom van mijn zielenleven’; dit ben ik ‘echt’, in tegenstelling tot de symbolische bepalingen en verantwoordelijkheden die ik in het openbare leven … op mij neem …

De ervaring die wij van ons leven van binnenuit hebben, het verhaal dat wij ons over onszelf vertellen om rekenschap te geven van wat we doen, is dus een leugen – de waarheid ligt eerder buiten, in wat we doen. …

Elfriede Jelinek …: ‘… Psychologisch realisme is afstotend, omdat het ons toestaat uit de niet te verteren werkelijkheid door te schuilen in de ‘luxe’ van de persoonlijkheid, ons in de diepte van het individuele karakter te verliezen …’

… Als je echt een mens zoals ik bent, waarom doe je dan wat je nu doet?”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.70-72

Abb.: Jana Euler: Analysemonster, 2014, Stedelijk Museum Amsterdam, im Internet.

11/12

“… de hele notie van het kapitalisme als een neutraal sociaal mechanisme is … utopische ideologie … van het zuiverste water … als er ooit een systeem was dat zijn subjecten met dromen betoverde (over vrijheid, over hoe je succes van jezelf afhangt, over het najagen van geluk dat om de hoek ligt, over ongedwongen plezier…), dan is het wel het kapitalisme.

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.50/51.

Abb.: M. Irfan: Perfect Heaven Space, 2011, indoartnow, im Internet.

11/12

“… de paniek die de autoriteiten zaaien om onder het bredere publiek een shock teweeg te brengen – ‘de fundamenten van onze levenswijze zelf worden bedreigd!’ – die dat publiek moet voorbereiden op de onvermijdelijke acceptatie van de voorgestelde, duidelijk verkeerde oplossing. …”

aus: Slavoj Zizek: Eerst als tragedie dan als klucht. Amsterdam: Boom 2011 (Engl. Orig-Ausg. 2009), S.47

11/12